We
worden allemaal ouder. En op een dag moet je je leven anders gaan inrichten. In
ingewikkelde draai die je moet maken. Zo ingewikkeld dat ik deze problematiek
graag voorleg aan Bert Bokhoven, de onbekende filosoof.
Bert
met zijn doorleefde wijsheid herkende de problematiek onmiddellijk. En met het
hem zo kenmerkende probleemoplossend vermogen wist hij de problematiek in beeld
te brengen door een metafoor van een generaal op te roepen. Een generaal in vol ornaat met heel veel
onderscheidingen ter linker zijde van zijn uniform. De tegenhangers aan de
rechterkant zijn niet herkenbaar op het uniform. Dat is immers niet
gebruikelijk. Het uniform geeft aan in welke wereld hij functioneert en het
maakt hem ook herkenbaar in die wereld.
De generaal van Bert is een troepengeneraal, die samen met zijn mannen ten strijde trekt en zich zeer nauw met hen verbonden voelt. Ook al moeten er soms mannen sneuvelen. Die generaal is streng, maar rechtvaardig. Die generaal is ook wel ijdel, hoewel de generaal zich terdege realiseert, dat zijn succes afhankelijk is van het functioneren van zijn troepen. Bert’s generaal is uiteindelijk verantwoordelijk voor zijn troepen en neemt die verantwoordelijkheid ook.
Nadat men over de eerste angst heen is, die Bert’s generaal in vol ornaat uitstraalt, blijkt de generaal - tot ieders verbazing - over een hoge mate van medemenselijkheid te beschikken. De generaal schrikt er niet voor terug om zijn mannen het bevel te geven “voorwaarts mannen, wij moeten terug”. Bert’s generaal waakt ook over zijn mannen en is daardoor zeer lastig naar zijn superieuren. Maar Bert’s generaal gaat heel gericht op zijn doel af, wint veldslagen en uiteindelijk ook de oorlog. Bert’s generaal is de held. Daar leeft mijn generaal van en voor. Maar dan. Dan is de oorlog ineens over. En mag de generaal nog een beetje meedoen aan vredesmissies of zijn memoires schrijven. Althans, zo voelt de generaal dat.
En dan belandt de generaal belandt uiteindelijk in de fase, dat hij zijn uniform moet gaan uittrekken. Daar heeft hij heel veel moeite mee, want hij zou best nog wel een paar veldslagen of een grote “oorlog” willen. De generaal heeft er moeite mee om na zijn geslaagde carrière de overgang te maken van macht van zijn uniform naar invloed van zijn persoon. Immers de macht van mijn generaal was verbonden aan zijn uniform; zijn uniform vol onderscheidingen. En dan moet de generaal (b.d.), zonder uniform, zien te overleven in een vreemde wereld. Een wereld die niet snapt wat al die lintjes betekenen, die de generaal op zijn uniform mocht spelden.
De generaal van Bert is een troepengeneraal, die samen met zijn mannen ten strijde trekt en zich zeer nauw met hen verbonden voelt. Ook al moeten er soms mannen sneuvelen. Die generaal is streng, maar rechtvaardig. Die generaal is ook wel ijdel, hoewel de generaal zich terdege realiseert, dat zijn succes afhankelijk is van het functioneren van zijn troepen. Bert’s generaal is uiteindelijk verantwoordelijk voor zijn troepen en neemt die verantwoordelijkheid ook.
Nadat men over de eerste angst heen is, die Bert’s generaal in vol ornaat uitstraalt, blijkt de generaal - tot ieders verbazing - over een hoge mate van medemenselijkheid te beschikken. De generaal schrikt er niet voor terug om zijn mannen het bevel te geven “voorwaarts mannen, wij moeten terug”. Bert’s generaal waakt ook over zijn mannen en is daardoor zeer lastig naar zijn superieuren. Maar Bert’s generaal gaat heel gericht op zijn doel af, wint veldslagen en uiteindelijk ook de oorlog. Bert’s generaal is de held. Daar leeft mijn generaal van en voor. Maar dan. Dan is de oorlog ineens over. En mag de generaal nog een beetje meedoen aan vredesmissies of zijn memoires schrijven. Althans, zo voelt de generaal dat.
En dan belandt de generaal belandt uiteindelijk in de fase, dat hij zijn uniform moet gaan uittrekken. Daar heeft hij heel veel moeite mee, want hij zou best nog wel een paar veldslagen of een grote “oorlog” willen. De generaal heeft er moeite mee om na zijn geslaagde carrière de overgang te maken van macht van zijn uniform naar invloed van zijn persoon. Immers de macht van mijn generaal was verbonden aan zijn uniform; zijn uniform vol onderscheidingen. En dan moet de generaal (b.d.), zonder uniform, zien te overleven in een vreemde wereld. Een wereld die niet snapt wat al die lintjes betekenen, die de generaal op zijn uniform mocht spelden.
En dan begint de generaal het een beetje te
snappen, dat er ook een wereld is waar invulling aan gegeven kan worden zonder
uniform. Een wereld waarin de macht van zijn uniform niet belangrijk is. Ook
dan blijkt er als vanzelf alles om hem heen te gebeuren. Zaken die het leven
zin geven, naast alle militaire successen die Bert’s generaal ooit behaald
heeft in een andere wereld. Opeens ervaart de generaal weer respect. Niet om
“wat hij heeft” maar om “wie hij is”. Het is voor iedereen nog wel duidelijk,
dat de generaal ergens nog een uniform heeft hangen, maar daar lijkt het toch
niet meer zo om te gaan. Het heeft meer met de personality van mijn generaal te
maken. Die personality die hem ooit ook tot generaal gebracht heeft. De
personality die mijn generaal ook nu verder zal brengen; zonder uniform. Be
yourself and be that perfectly.
In dit verband verwijst Bert Bokhoven naar Cruijff die daarover gezegd heeft: “je snapt het pas als je het door hebt”. Hij wordt ook nog gerespecteerd nadat hij zijn uniform heeft uitgetrokken. Cruijff heeft gelijk; maar eerlijk gezegd, snap ik het nog niet helemaal. Als directeur (b.d.)
Peter Tersteeg
